Het gaat te ver om te stellen dat de EK-voorbereiding van Caravana Laranja een routineklus is, maar deze dagen is het mooi om te merken dat we alle vier weten wat ons te doen staat. We hebben het nog druk op het werk, maar tussen de bedrijven door werken we de checklist voor onze EK-trip af. Gisteravond hadden we een heuse ‘conferencecall’ met z’n vieren en dan voel je dat de oranjekoorts stijgt. Het liefst zouden we vandaag vertrekken. In ieder geval is het onderlinge stangen al begonnen. Dat hoort er nu eenmaal bij. Heerlijk. Theo Reitsma zou zeggen: “Jaha, dit is een goed stel hoor."
Ik betrap mezelf er op dat juist deze dagen mijn gedachten vaak teruggaan naar eind 2003. Inmiddels is Caravana Laranja een instituut en een formule die staat, maar eind 2003 waren we een stel jongens die van een uit de hand gelopen grap een plan wilde maken. We hadden geen caravan, geen site, geen sponsors; we hadden eigenlijk alleen maar een grote mond, maar wel een grote mond met een knipoog.
Jan Schreur, eigenaar van een aantal auto-, camper- en caravanbedrijven in Noord-Holland, vond het allemaal wel mooi en nodigde ons uit, na een ontmoeting op een caravanbeurs, in Lutjewinkel. De rest is geschiedenis. Jan en zijn mensen verzorgden de metamorfose van de caravan en stelden een Subaru ter beschikking voor de reis naar Portugal. Na het EK in Portugal spraken we Jan nooit meer, maar ik hoop dat hij nog steeds kan genieten als hij onze caravan ziet. Zijn naam staat ook nog altijd op onze caravan en dat is terecht. Om met Rinus Michels te spreken: “We zullen het nooit, nooit vergeten.”
Woensdag 4 juni, dé dag van Jan Schreur
Like dit artikel
Tweet dit artikel