Op het moment dat tanden beginnen te klapperen is dat een aanwijzing dat de temperatuur van de omgeving beneden menselijk is gezakt. Het lichaam zapt dan naar National Geographic om een programma over overleven af te spelen. Rillen, bibberen, haren overeind, tintelende vingers…en klappertanden dus.
We schrijven januari 2010 en het weerbericht had het over −17 graden Celsius, maar het 12V thermometertje in de camper vond het bij −11 graden Celsius welletjes.
Zo rond de tijd van sinterklaas beginnen wij thuis te denken aan de kerst. Sinterklaas heeft – behalve hier en daar een schoen of een schaaltje pepernoten – niet zoveel invloed op ons huishouden. De kerst daarentegen wel. Kerstmis zet het hele huishouden op zijn kop.
Wat een toestand.
Elke debuterende camperaar krijgt er al snel mee te maken. De camper moet een naam hebben. Caravans hebben zelden een naam. Campers daarentegen wel. Net als als een boot. Boten krijgen meestal de naam van de vrouw des bootes, campers zelden. Twee onderwerpen zijn bij campernamen bijzonder in trek. Spreukachtige woordspelingen en de kleinkinderen.
Bekenden zijn: ‘colum-bus’, ‘sunny-view’, ‘pluk-de-dag’ en meer van dat soort avontuurlijke, zonnige en ‘je-leeft-maar-één-keer’-benamingen. De variaties zijn oneindig en elke vakantie kom ik weer nieuwe tegen.